‘’Bio-economie kan worden gedefinieerd als die delen van de economie die hernieuwbare biologische hulpbronnen uit land en zee gebruiken – zoals gewassen, bossen, vissen, dieren en micro-organismen – om voedsel, materialen en energie te produceren’’ (EC 2020). In de toekomst zal bio-economie naar verwachting het huidige op fossiele brandstoffen gebaseerde economische systeem transformeren in een duurzamer systeem dat rekening houdt met verschillende dimensies, zoals voedselzekerheid, schaarste van hulpbronnen en klimaatverandering. De wereld zal worden geconfronteerd met een toenemende vraag naar voedsel en energie vanwege een steeds groter wordende bevolking. Daarom moeten technologieën die efficiënt zijn voor de productie van hernieuwbare energie en gebruik van hulpbronnen worden versterkt om de productiviteit in de landbouw, bosbouw en aquacultuur te verhogen. Tegelijkertijd moet dit proces plaatsvinden binnen de planetaire grenzen en zonder onze ecosystemen en biodiversiteit in gevaar te brengen. Bio-economie in de landbouw betekent ook een verhoging van de productiviteit terwijl de verliezen bij de productie, opslag, transport en verwerking van levensmiddelen worden verminderd
Bio-economie heeft tot doel de voedselzekerheid en het innovatieve gebruik van hulpbronnen in een concurrerende samenleving te waarborgen, op een manier die vriendelijk is voor de natuurlijke omgeving.